วันเสาร์ที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2559

My life,my destiny,my way.

ผมจำความได้ ผมอยู่ในห้องเก็บของตั้งแต่เด็ก มีชีวิตต่อมาในโลกกว้าง ปัจจุบันผมอยู่ในห้องเก็บของ และจะอยู่จนวันสุดท้ายของชีวิต

(บันทึกต่อ 22 มิถุนายน 2566)

ห้องเก็บของในตอนอายุยังน้อยอายุประมาณ 10 ขวบ (ปี) เป็นห้องเก็บไม่มีประตูปิด มีแตียงพับแต่เปิดตั้งไว้ตลอดเวลา เราต้องกางมุ้งนอน ไม่มีไฟหัวเตียง มีไฟดวงเล็กๆ ไว้อ่านหนังสือ มีโต๊ะสำหรับเขียนหนังสือที่ใส่หนังสือ มีตู้เก็บของอยู่ด้านข้าง เวลาต้องการของคนอื่นเข้ามาค้นได้ทันที

ห้องเก็บของที่นอนในตอนอายุ 60 ปี เป็นห้องเก็บของที่เอาห้องนอนมาเก็บของ มีตู้ มีชั้นและมีของเก็บมามาย มีเตียงพับพับเก็บและกางยามนอน มีมุ้งลวด (ของเก็บจนล้นออกไปนอกห้อง) มีประตูเปิดปิด ยามกลางวันเปิดไว้ เมื่อนอนปิดไว้แต่ไม่ได้ลงกลอน เปิดได้ตลอดเวลา